ณ ตลาดนัดแห่งหนึ่งซึ่งเป็นที่รวมตัวของพ่อค้าแม่ขาย ที่รวมตัวกันนำสินค้าแต่ละชนิดออกมาขายมีทั้ง ผัก ผลไม้ หมู่เห็ด แกงถุง ลฯล แต่แล้วก็มีเสียงพ่อค้าคนหนึ่ง แว่วเข้ามาในโสตประสาททำให้ต้องหันกลับไปมองอย่างฉงนใจ “ ที่รับมีดครับ รับมีดได้หลายชนิด ไม่ว่าจะเป็นมีด หนา มีดบาง กรรไกรตัดหญ้า มีดสารพัดชนิดลองเลือกดูก่อนได้ครับ .....ลฯล............................ ” ผมยืนมองและรู้สึกทึ่งอยู่ในใจถึงเทคนิคการเรียกลูกค้าของพ่อค้าคนนี้ พูดไปพรางรับมีดไปพราง แม่ค้าร้านข้าง ๆ แอบยิ้มเล็ก ๆ เมื่อได้ยินคนอาชีพเดียวกันเรียกลูกค้าอย่างไม่ลดละความพยายาม บ่ายสี่โมง แก่ ๆ แสงแดดกำลังส่องลงมาอย่างเต็มที่ ผู้คนบางตาเนื่องจากยังไม่ใช้เวลาเย็นมากนัก แต่พ่อค้าคนนั้นมีจุดเด่นในการเรียกลูกค้าอย่างน่าทึ่ง ผมนึกอยู่ในใจว่าสงสัยแกจะคอแห้งซะก่อน เพราะแกเล่น ก้มหน้าก้มตาบรรยาย สรรพคุณของที่รับมีดของแกอย่างไม่สนใจผู้คนที่จะเดินผ่านไปผ่านมาว่าจะมีใครได้ยินหรือไม่ เนื่องจากผมเสร็จธุระซื้อกับข้าวแล้วและไม่ได้มีความจำเป็นต้องใช้ที่รับมีด แต่พอได้ยินเสียงบรรยายสรรพคุณของที่รับมีดดังแว่วเข้ามากลับทำให้ผมต้องเหลียวหลัง
บันทึกเรื่องราว ต่าง ๆ ที่ผ่านเข้ามา ความคิดเห็น ความเชื่อ ความรัก ความสุข ความรู้สึกที่มีต่อสิ่งต่าง ๆ รอบตัว ในมุมมองของ มนุษย์ธรรมดา ๆ ตนหนึ่ง